خاطره‌ای از مراسم شام غریبان روایت می‌شود که در آن، گوینده با دخترعموی خود در حیاط خانه شمع‌هایی روشن می‌کنند و به آب‌شدن آن‌ها نگاه می‌کنند. این مراسم ساده و صمیمی باعث شده تا گوینده برای اولین بار در تجربه‌ای معنوی و احساسی شرکت کند و از طریق این شمع‌ها به یاد امام حسین (ع) و حضرت زینب (س) بیفتد. دخترعموی او نیز با بچگی‌اش، در حین روضه خواندن، لحظه‌ای خندیده و گوینده هم خندیده، اما به او یادآوری می‌کند که نخندد. در نهایت، شمع‌ها که آب می‌شوند، هر دو به خانه برمی‌گردند.

ادامه مطلب